مادر

حضرت امام باقر(علیه السلام) فرمود: رسول خدا(صلی الله علیه وآله) از کنار باغی عبور می کرد که صاحب آن مشغول کاشتن درخت بود. حضرت ایستاد و خطاب به آن شخص فرمود: می خواهی تو را دلالت و راهنمایی کنم به کاشتن درختی که بنیانش ثابت تر و میوه هایش زودرس تر و پاکیزه تر است و برای همیشه باقی بماند؟

عرض کرد: آری یا رسول الله! پدر و مادرم به فدایت. آن حضرت فرمود: صبح و شام بگو: «سبحان الله و الحمد لله و لااله الاالله و الله اکبر». پس هر گاه تو این ذکر را بگویی، به خاطر هر ذکری ده درخت از انواع درختان، در بهشت برای تو کاشته می شود، و باقیات الصالحات همین اذکار است.

آن مرد عرض کرد: یا رسول الله! تو را گواه و شاهد می گیرم که من این باغستان را به عنوان صدقه به فقرای مسلمین که استحقاق دارند، واگذار نمودم.

خداوند تبارک و تعالی این آیه شریفه را نازل فرمود: «فَأمّا مَن أعطی وَ اتَّقی وَ صَدَّقَ بِالحسُنی فَسَنُیَسِّرُهُ لِلیُسری»

شهید فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج 2، ص 370؛