مادر

زینب(سلام الله علیها) به هنگام مصیبت از دست دادن فاطمه(علیها سلام) همراه و آرام کننده ی پدر و برادران است. در دوران خلافت امام علی علیه السلام در متن جریان های سیاسی و اجتماعی جامعه قرار دارد.
پس از شهادت امام علی علیه السلام نیز زینب در خانه پدر، موقعیتی خطیر یافت. حوادث ناگوار، او را آبدیده و آماده نمود تا جای مادر و پدر را بگیرد و آنان را در خط امامت همراهی کند.
او یاور امامان زمانه خویش و رسالتش، حفظ امامت و ولایت است. زینب(سلام الله علیها) شاهد خیانت معاویه به امام حسن علیه السلام و رفتار دنیاپرستان با ایشان بود. وقتی خوارج بر امام حسن(علیه السلام) زخم زدند، زینب(سلام الله علیها) به پرستاری از برادر پرداخت و پس از مصالحه برادر، به اتفاق اهل بیت(علیهم السلام)، کوفه را به سمت مدینه ترک نمود.
پس از شهادت امام حسن(علیه السلام)، رسالت اصلی زینب کبری(سلام الله علیها) در کنار امام حسین علیه السلام آغاز شد. رسالتی که منجر به شهادت امام حسین علیه السلام در عاشورا و اسارت زینب سلام الله علیها و خاندان رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم گردید.
آیت الله جوادی آملی در کتاب شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی می نویسد: چون آخرین درجه ی کمال، مسأله ی نبوت و امامت بود، دودمان ننگین اموی برای برهم زدن نظام اسلامی، از حلقه ی اخیر(امامت) شروع (به فعالیت گسترده ای) کردند؛ یعنی بنای اسلام که بر توحید و نبوت و رسالت استوار بود و آخرین خشت آن را ولایت اهل بیت تشکیل می داد و با این مصالح ساختاری و مسالح معماری، بنیان مروص ساخته شد، بنی امیه برای واژگون کردن این کاخ مجلل الهی ابتدا امامت را و کم کم نبوت را از آن جدا نمودند و سرانجام نیز وحی و توحید را انکار کردند.
در چنین شرایطی که امامت و ولایت در باور عامه به فراموشی سپرده می شد، امام حسین علیه السلام و خاندانش، به ویژه حضرت زینب کبری سلام الله علیها به دفاع از این اصل مهم پرداخت تا جایگاه آن را که میراث اهل بیت علیه السلام بود، حفظ نمایند.

منبع: امامت و ولایت در اندیشه ی حضرت زینب سلام الله علیها | پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام