مادر

حضرت امام باقر(علیه السلام) فرمود: رسول خدا(صلی الله علیه وآله) از کنار باغی عبور می کرد که صاحب آن مشغول کاشتن درخت بود. حضرت ایستاد و خطاب به آن شخص فرمود: می خواهی تو را دلالت و راهنمایی کنم به کاشتن درختی که بنیانش ثابت تر و میوه هایش زودرس تر و پاکیزه تر است و برای همیشه باقی بماند؟

عرض کرد: آری یا رسول الله! پدر و مادرم به فدایت. آن حضرت فرمود: صبح و شام بگو: «سبحان الله و الحمد لله و لااله الاالله و الله اکبر». پس هر گاه تو این ذکر را بگویی، به خاطر هر ذکری ده درخت از انواع درختان، در بهشت برای تو کاشته می شود، و باقیات الصالحات همین اذکار است.

آن مرد عرض کرد: یا رسول الله! تو را گواه و شاهد می گیرم که من این باغستان را به عنوان صدقه به فقرای مسلمین که استحقاق دارند، واگذار نمودم.

خداوند تبارک و تعالی این آیه شریفه را نازل فرمود: «فَأمّا مَن أعطی وَ اتَّقی وَ صَدَّقَ بِالحسُنی فَسَنُیَسِّرُهُ لِلیُسری»

شهید فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج 2، ص 370؛

 حضرت عیسی (علیه السلام)، از شهری عبور می کرد که میوه ها و ثمر درختان آن شهر را کرم ها فاسد می کردند. مردم آن شهر به آن حضرت شکایت کردند و برای دفع و رفع آن جانوران و سلامتی میوه، دستور و دارویی تقاضا نمودند. حضرت فرمود: دوای آن با خود شماست، و علت فاسد شدن میوه های شما آن است که هنگام نشا کردن و کاشتن درخت، اول خاک می ریزید و بعد آب، و باید اول آب بریزید و بعد خاک، تا این که میوه های درختان شما دچار این آفت نشوند. مردم آن منطقه این فرمان حضرت عیسی (علیه السلام) را به اجرا گذارده و در نتیجه، میوه های آنان از این آفت محفوظ ماند.

شیخ صدوق، علل الشرایع، ص 574، باب 376، حدیث اول؛ علامه مجلسی، همان، ج 100، ص 63.

حکایتی در اهمیت درخت و درختکاری
 کسری و دهقان
 

روزی انوشیروان را عبور افتاد به صیدگاهی که در بعضی از قریه ها داشت. پیرمردی را دید که درخت زیتون نشاند.

کسری گفت: ای پیر زمانه! درخت نشاندن تو گذشته ؛ زیرا تو پیرمرد ناتوانی و درخت زیتون دیر بار می دهد.

پیرمرد گفت: کسانی که پیش از ما بودند، درخت نشانیدند، ما خوردیم، ما هم می نشانیم، بعد از ما می خورند.

بکاشتند و بخوردیم، کاشتیم و خورند                                                        چو بنگری همه برزگران یکدیگریم
 

انوشیروان، او را آفرین گفت و چهار هزار درهم به او داد. پیرمرد گفت: دیگران درخت می نشانند و چند سالی زحمت می کشند تا درختشان به بار بنشیند و حاصل بدهد، درخت من چه زود به بار نشست و حاصل داد.

انوشیروان چهار هزار درهم دیگری به او داد. پیرمرد گفت: برای هر درخت در هر سال یک مرتبه میوه است و من از درخت خود در یک ساعت، دو مرتبه بهره بردم و میوه چیدم.

انوشیروان گفت: آفرین و چهار هزار درهم دیگر به او داد و رفت. و گفت: اگر نزد این پیرمرد می ایستادم، تمام خزینه من در برابر کلمات چون جواهر او، کفایت نمی کرد.

14ـ شیخ صدوق، علل الشرایع، ص 574، باب 376، حدیث اول؛ علامه مجلسی، همان، ج 100، ص 63.

در فرهنگ اسلامی، انتظار فرج -به معنای امید به گشایش شرایط نابسامان- از مفاهیم پرتکرار در آیات و روایات است.یکی از مهمترین مصادیق این انتظار در فرهنگ شیعی، امید به گشایش سختی‌ها و آینده‌ای روشن با ظهور امام زمان است. از این نوع انتظار در روایات با واژگانی مانند «اَلْمُنتظَرُ لِأمْرِنا»، «مُنتظِرٌ لِهذا الاَمر»، «اِنْتِظارُ قائِمِنا»، «تَوَقُّعُ الْفَرَج»، «اَلمُنتظِرینَ لِظُهورِهِ»، «مُنْتظِرونَ لِدَوْلَةِ الْحَق» و «اَلمُنتظِرُ لِلّثانی عَشَر» یاد شده است.در این روایات پاداش و فضائل بی‌شماری برای منتظران بیان شده و آنان را از «اولیاء الله» و برترین مردم به حساب آورده‌اند که همچون یاران پیامبر(ص) در جنگ بدر بوده یا در هنگام معرکه در خیمه امام زمان به همراه او نبرد می‌کنند.

انتظار فرج و گشایش می‌تواند جنبه فردی یا عمومی داشته باشدو به شرطی سازنده است که به همراه تلاش و کسب آمادگی بوده و مؤمن از تأخیر آن ناامید نگردد. نتیجه چنین انتظار و تلاشی، تکامل فرد و جامعه خواهد بود.

محمدی ری شهری، دانشنامه امام مهدی، ج۶، صص۲۹۵-۳63

 

علاوه بر زیارت‌های جامعه که همه امامان را می‌شود با آن زیارت کرد، برای ارتباط با امام زمان(ع)، دعاها و زیارت‌های مختلفی نقل شده که از مهمترین آنها می‌توان به این موارد اشاره کرد:

دعای ندبه
دعای فرج
استغاثه به امام زمان: «سَلامُ اللهِ الکامِلُ التّام»
زیارت آل یس
دعای غریق
دعای عهد
صلوات مخصوص امام زمان
زیارت روز جمعه
از ناحیه مقدسه نیز دعاها و زیارات مختلفی صادر شده است؛ مانند دعای فرج(اَللّهُمَّ عَظُمَ البَلاء)، دعای «یا مَن أظهَرَ الجَمیلَ»، دعای «اَللّهمّ رَبَّ النّورِ العَظیم»، دعای «اَللهُمّ ارزُقنا تَوفیقَ الطاعَةِ»، دعای سهم اللیل، دعای هر روز ماه رجب، دعای «اَللهمّ إنّی اَسألُكَ بِالمَولودَینِ فی رَجَب»، دعای «اَللهمّ إنّی اَسألُكَ بِمَعانی جَمیعِ ما یدعوكَ بِهِ وُلاةُ أمرِكَ»، زیارت ناحیه مقدسه و زیارت الشهداء.

محمدی ری شهری، دانشنامه امام مهدی، ج۶، صص۲۹۵-۳۲۷